Τον Μάρτιο του 1989, ο κυνηγετικός σύλλογος Μεγαλόπολης αγοράζει από εκτροφείο του Αγρινίου, έναντι 350.00 δρχ., 8 αγριογούρουνα.
Το είδος είχε εξαφανιστεί κατά τους τελευταίους αιώνες από την Πελοπόννησο ως απότοκο της επέκτασης των καλλιεργειών, της εντατικής θήρευσης καθώς και εξαιτίας των πυρκαγιών.
Όμως όπως διευκρινίζει με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ρήξη» ο βιολόγος-περιβαλλοντολόγος Δήμητρης Μπούσμπουρας, «μετά τη δεκαετία του ’70 οι αγροτικές καλλιέργειες στα ορεινά άρχισαν να εγκαταλείπονται και τα δάση και οι λόγγοι (θαμνώνες αείφυλλων με πουρνάρια και άλλα είδη) άρχισαν να επανέρχονται, οι συνθήκες για την άγρια ζωή έγιναν πολύ καλύτερες».
Η απελευθέρωση των οκτώ αγριογούρουνων που προαναφέραμε προσέλαβε πανηγυρικό χαρακτήρα και ενθουσίασε όπως ήταν αναμενόμενο τους κυνηγούς της ευρύτερης περιοχής. Μάλιστα, έως σχετικά πρόσφατα γινόταν λόγος για «θηραματικό θαύμα που πρέπει να μας παραδειγματίσει».
Το 2013 ενδεικτικά σε κυνηγετικό έντυπο σημειωνόταν χαρακτηριστικά:
«Η Πελοπόννησος είναι ίσως το μοναδικό θετικό παράδειγμα θηραματικής ανάπτυξης του αγριογούρουνου στην Ελλάδα, που υλοποιήθηκε με καθαρή πρωτοβουλία των συλλόγων και της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας και όπως φαίνεται θα είναι το μοναδικό μετά από είκοσι χρόνια, γιατί δεν διαφαίνεται καμιά παρόμοια κίνηση ανά την επικράτεια.
Όμως όπως διευκρινίζει με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ρήξη» ο βιολόγος-περιβαλλοντολόγος Δήμητρης Μπούσμπουρας, «μετά τη δεκαετία του ’70 οι αγροτικές καλλιέργειες στα ορεινά άρχισαν να εγκαταλείπονται και τα δάση και οι λόγγοι (θαμνώνες αείφυλλων με πουρνάρια και άλλα είδη) άρχισαν να επανέρχονται, οι συνθήκες για την άγρια ζωή έγιναν πολύ καλύτερες».
Η απελευθέρωση των οκτώ αγριογούρουνων που προαναφέραμε προσέλαβε πανηγυρικό χαρακτήρα και ενθουσίασε όπως ήταν αναμενόμενο τους κυνηγούς της ευρύτερης περιοχής. Μάλιστα, έως σχετικά πρόσφατα γινόταν λόγος για «θηραματικό θαύμα που πρέπει να μας παραδειγματίσει».
Το 2013 ενδεικτικά σε κυνηγετικό έντυπο σημειωνόταν χαρακτηριστικά:
«Η Πελοπόννησος είναι ίσως το μοναδικό θετικό παράδειγμα θηραματικής ανάπτυξης του αγριογούρουνου στην Ελλάδα, που υλοποιήθηκε με καθαρή πρωτοβουλία των συλλόγων και της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας και όπως φαίνεται θα είναι το μοναδικό μετά από είκοσι χρόνια, γιατί δεν διαφαίνεται καμιά παρόμοια κίνηση ανά την επικράτεια.
Ήταν ένα πείραμα που πέτυχε και θα μπορούσε να αποτελέσει το κίνητρο για πολλά παρόμοια επιτεύγματα αναβάθμισης και αναπληθυσμού βιοτόπων της χώρας μας που είναι νεκροί από ενδημικά θηράματα».
Υπήρξαν όμως και προβλήματα....(ιδιαίτερα στην Β. Ελλάδα)
Τα αγριογούρουνα, όμως, στη συνέχεια, έχοντας βρει ιδανικές συνθήκες, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς, προκαλώντας πλέον ζημιές στις καλλιέργειες.
«Μιλάμε για κοπάδια από αγριογούρουνα. Η καταστροφή είναι μεγάλη σε αρκετούς παραγωγούς», σημείωνε το 2016 ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Παραγωγών Μεσσηνίας, Γιώργος Λαζόγιαννης, προκρίνοντας ως λύση τη διεύρυνση της κυνηγετικής περιόδου και συγκεκριμένα από πολύ νωρίς, «από τις 20 Ιουλίου και μέχρι τον τρύγο, για να μην έχουμε πρόβλημα».
Τον περασμένο Δεκέμβριο, σε σύσκεψη του συντονιστικού οργάνου Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου δήλωσε: «Φοβάμαι ότι θα μας πουν κάλαντα τα αγριογούρουνα στην Αριστοτέλους έτσι και πέσει λίγο χιόνι στα ορεινά».
Και δεν υπερέβαλλε, καθώς ο πληθυσμός των αγριόχοιρων στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης έχει αυξηθεί δραματικά, με αποτέλεσμα να κατέρχονται σε κατοικημένες περιοχές προς άγραν τροφής.
Μάλιστα, μέλη εθελοντικών ομάδων τόνισαν στη συγκεκριμένη συνεδρίαση πως αγριογούρουνα έφτασαν μέχρι την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, ενώ εντοπίστηκαν στον φράχτη του αεροδρομίου «Μακεδονία» και στον δρόμο Θεσσαλονίκης - Μηχανιώνας.
Υπήρξαν όμως και προβλήματα....(ιδιαίτερα στην Β. Ελλάδα)
Τα αγριογούρουνα, όμως, στη συνέχεια, έχοντας βρει ιδανικές συνθήκες, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς, προκαλώντας πλέον ζημιές στις καλλιέργειες.
«Μιλάμε για κοπάδια από αγριογούρουνα. Η καταστροφή είναι μεγάλη σε αρκετούς παραγωγούς», σημείωνε το 2016 ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Παραγωγών Μεσσηνίας, Γιώργος Λαζόγιαννης, προκρίνοντας ως λύση τη διεύρυνση της κυνηγετικής περιόδου και συγκεκριμένα από πολύ νωρίς, «από τις 20 Ιουλίου και μέχρι τον τρύγο, για να μην έχουμε πρόβλημα».
Τον περασμένο Δεκέμβριο, σε σύσκεψη του συντονιστικού οργάνου Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου δήλωσε: «Φοβάμαι ότι θα μας πουν κάλαντα τα αγριογούρουνα στην Αριστοτέλους έτσι και πέσει λίγο χιόνι στα ορεινά».
Και δεν υπερέβαλλε, καθώς ο πληθυσμός των αγριόχοιρων στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης έχει αυξηθεί δραματικά, με αποτέλεσμα να κατέρχονται σε κατοικημένες περιοχές προς άγραν τροφής.
Μάλιστα, μέλη εθελοντικών ομάδων τόνισαν στη συγκεκριμένη συνεδρίαση πως αγριογούρουνα έφτασαν μέχρι την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, ενώ εντοπίστηκαν στον φράχτη του αεροδρομίου «Μακεδονία» και στον δρόμο Θεσσαλονίκης - Μηχανιώνας.
Στον αντίποδα τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο κ. Μπούσμπουρας.
«Το πρόβλημα της επαναεισαγωγής του είδους που συντελέστηκε στην Αρκαδία έγινε χωρίς κανένα σχεδιασμό, κρυφά και παράνομα.
«Το πρόβλημα της επαναεισαγωγής του είδους που συντελέστηκε στην Αρκαδία έγινε χωρίς κανένα σχεδιασμό, κρυφά και παράνομα.
Συμμετείχαν στην ενέργεια αυτή και υπάλληλοι της δασικής υπηρεσίας;
Και ερωτώ καθώς έως τη δεκαετία του 1990 ήταν εξαιρετικά ασαφή τα όρια μεταξύ δασικών υπηρεσιών και κυνηγετικών συλλόγων.
Τα αγριογούρουνα από πού τα πήραν;
Τα ίδια έπραξαν κυνηγοί και με την εισαγωγή της πέρδικας στη ζώνη εξάπλωσης της πετροπέρδικας» προσθέτει ο κ. Μπούσμπουρας.
Πηγή: efsyn.gr
Πηγή: efsyn.gr
Πανσγιωτης Αριδας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή